T.C.
YARGITAY
12. CEZA DAİRESİ
E. 2013/19001
K. 2014/10539
T. 30.4.2014
• TRAFİK GÜVENLİĞİNİ TEHLİKEYE SOKMA ( Tehlike Suçu Olduğu – Kazada Şikayetçinin Basit Tıbbi Müdahale İle Giderilebilecek Şekilde Yaralandığı/Şikayetinden Vazgeçse Dahi Ek Savunma Hakkı Tanınarak Sanığın 5237 S.K. Md. 179’dan Mahkum Edileceği )
• TAKSİRLE YARALAMA ( Sanığın Promil Sınırının Çok Üstünde Alkollü Olarak Motosiklet Kullandığı/Şikayetçinin BTM İle Giderilebilecek Şekilde Yaralandığı – Şikayetinden Vazgeçse Dahi Tehlike Suçu Olan 5237 S.K. Md. 179 Nedeniyle Mahkumiyet Hükmü Kurulacağı )
• BASİT TIBBİ MÜDAHALE İLE GİDERİLEBİLECEK ŞEKİLDE YARALAMA ( Sanığın Promil Sınırının Çok Üstünde Alkollü Olarak Motosiklet Kullandığı – Şikayetçinin Taksirle Yaralamada Şİkayetinden Vazgeçtiği/5237 S.K. Md. 179 Nedeniyle Mahkumiyet Hükmü Kurulacağı )
• EK SAVUNMA ( Sanığın Promil Sınırının Çok Üstünde Alkollü Olarak Motosiklet Kullandığı – Tehlike Suçu Olduğundan Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma Suçundan Hüküm Kurulacağı/Sanığa Ek Savunma Hakkı Tanınacağı )
• ALKOLLÜ OLARAK ARAÇ KULLANMA ( Tehlike Suçu Olduğundan Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma Suçundan Hüküm Kurulacağı – Sanığa Ek Savunma Hakkı Tanınacağı )
5271/m.226
5237/m.89,179
ÖZET: Taksirle yaralama suçunda; kaza anında 203 promil alkollü olduğu tespit edilen sanığın, hafif eğimli ve hafif virajlı yolda idaresindeki motosikletle seyir halindeyken, yaya mağdura çarpması şeklinde gelişen ve mağdurun basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasıyla sonuçlanan olayda; ”Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma” suçunda alkol ve uyuşturucu madde etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek olan kişinin araç kullanma halinin suç olarak düzenlendiği,tehlike suçu olduğu, somut olayda ise bir kişinin yaralanmış olması sebebiyle bilinçli taksirle işlenmesi halinde bile şikayete bağlı olan taksirle yaralama kapsamında zarar suçunun da oluştuğu, taksirle yaralama suçundan şikayetten vazgeçilmiş olması karşısında, sanık hakkında ek savunma hakkı tanınarak bu suçtan mahkum edilmesi gerekir.
DAVA : Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında verilen düşme kararı, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Sanığın kaza anındaki alkol derecesi ve kazanın oluş şekli itibariyle eylemin, bilinçli taksirle işlendiğinin sabit olması ve bu hususun tespitinin, olay mahallinde keşif yapılmasını gerektirmemesi, mağdur hakkında T.C. Sağlık Bakanlığı Dr. Faruk İlker Bergama Devlet Hastanesince düzenlenen 24.05.2012 ve 18.01.2013 tarihli adli raporlarda mağdurun yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte olduğunun kesin olarak tespit edilmiş olması kaşısında tebliğnamede, eksik inceleme yönünde bozma öneren görüşlere iştirak edilmemiştir.
Kaza anında 203 promil alkollü olduğu tespit edilen sanığın, olay günü gündüz saat 19:30 sularında açık havada, meskun mahalde, bölünmemiş, 2 yönlü, 4 metre genişliğindeki yüzeyi kuru, asfalt kaplama, görüşe engel cismin bulunmadığı, hafif eğimli ve hafif virajlı yolda idaresindeki motosikletle seyir halindeyken, yaya mağdura çarpması şeklinde gelişen ve mağdurun basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasıyla sonuçlanan olayda; 5237 sayılı TCK’nın ”Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma” başlıklı 179. maddesinin 3. fıkrasında alkol ve uyuşturucu madde etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek olan kişinin araç kullanma halinin suç olarak düzenlendiği, maddede belirtilen suçun tehlike suçu olduğu, somut olayda ise bir kişinin yaralanmış olması sebebiyle bilinçli taksirle işlenmesi halinde bile şikayete bağlı olan 5237 sayılı TCK’nın 89/1. maddesi kapsamında zarar suçunun da oluştuğu, taksirle yaralama suçundan şikayetten vazgeçilmiş olması karşısında, sanık hakkında CMK’nın 226. maddesi uyarınca 5237 sayılı TCK’nın 179/3. maddesinden ek savunma hakkı tanınarak bu suçtan mahkum edilmesi gerektiği halde, yanlış değerlendirme sonucu taksirle yaralama suçundan şikayetten vazgeçme nedeniyle davanın düşmesine karar verilmesi,
SONUÇ : Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısnın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 30.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.