T.C.
YARGITAY
7. HUKUK DAİRESİ
E. 2013/9889
K. 2013/16405
T. 7.10.2013
• İŞÇİLİK ALACAKLARI ( Soyut İddia Dışında Hiçbir Delil Sunulmadığı – Mahkemece Davanın Reddine Karar Vermek Gerekirken Yanlış Değerlendirme İle Kabulüne Karar Verilmiş Olması Hatalı Olup Bozma Nedeni Olduğu )
• ÇALIŞMANIN İSPATI ( Davacı Davalı İşyerinde Çalıştığını İspatlayan Hiçbir Belge Kayıt Sunamamış Davacının Soyut İddiası Dışında Davanın Kabulüne Gerektirir Bir Delile Rastlanamadığı – İşçilik Alacakları Davasının Reddine Karar Vermek Gerektiği )
• İSPAT ( İşçilik Alacakları – Soyut İddia Dışında Hiçbir Delil Sunulmadığı/Mahkemece Davanın Reddine Karar Vermek Gerekirken Yanlış Değerlendirme İle Kabulüne Karar Verilmiş Olması Hatalı Olup Bozma Nedeni Olduğu )
4721/m.6
ÖZET : Dosya bir bütün olarak değerlendirildiğinde, davacı, davalı işyerinde çalıştığını ispatlayan hiçbir belge, kayıt sunamamış, davacının soyut iddiası dışında davanın kabulüne gerektirir bir delile rastlanamamıştır. Bu durumda mahkemece, davanın reddine karar vermek gerekirken yanlış değerlendirme ile kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
DAVA : Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
KARAR : Davacı, Ocak 2000- 31.1.2011 tarihleri arasında davalı yanında rot-balans ustası olarak çalıştığını, iş akdinin davalı işveren tarafından haksız olarak sonlandırıldığını bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile ücret alacağı, hafta sonu tatili, fazla mesai, Ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin alacağının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının hiçbir zaman kendi yanında işçi olarak çalışmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının, davalı yanında çalıştığı ve iş akdinin davalı tarafından haksız olarak sonlandırıldığı gerekçesiyle davacının hafta tatili alacağı talebinin reddine diğer taleplerinin kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, dinlenilen davacı tanıklarından hiçbiri davalı işyerinde davacı ile birlikte çalışan kişiler değildir. Davacının ne çalışma süresi, ne ücreti ne de iş akdinin sona ermesi konusunda bilgi sahibi değildirler. Davalı tanıkları ise bizzat davalı ile iş yapan bu nedenle işyerinin durumunu ve çalışanlarını bilebilecek durumda olan kişilerdir.
Dosyaya sunulan resimler ve davacı adına olan araç kaydı birlikte değerlendirildiğinde davacının kendi adına bağımsız seyyar çay ocağı işlettiği anlaşılmaktadır. Üstelik, SGK kayıtlarına göre davacının, 1.7.2005-31.5.2006 tarihleri arasında S. G. isimli işyerinden 330 gün sigorta bildirimi yapılmıştır. Ancak davacı davanın tüm aşamalarında davalı yanında kesintisiz olarak çalıştığını beyan etmiş ve beyanında ısrarlı olmuştur.
Davacının, Bölge Çalışma Müdürlüğüne yapmış olduğu şikayetinde işten ayrılış tarihini 13.1.2011 olarak bildirdiği ve yapılan denetimde davacının davalı işyerinde çalışmasını doğrulayan bir belgeye rastlanmadığı için müfettiş raporu ile dava açmasının önerildiği görülmüştür.
Dosya bir bütün olarak değerlendirildiğinde, davacı, davalı işyerinde çalıştığını ispatlayan hiçbir belge, kayıt sunamamış, davacının soyut iddiası dışında davanın kabulüne gerektirir bir delile rastlanamamıştır. Bu durumda mahkemece, davanın reddine karar vermek gerekirken yanlış değerlendirme ile kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının alacakların hesabına ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 07.10.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.